III. Ustalenie zestawu wskaźników względnej atrakcyjności - Wczasopedia.pl

Idź do spisu treści

Menu główne

III. Ustalenie zestawu wskaźników względnej atrakcyjności

Metodologie > Ranking Destynacji
Krok III. Ustalenie zestawu wskaźników względnej atrakcyjności poszczególnych destynacji

Dla ustalenia tego zestawu wskaźników niezbędne jest przeprowadzenie dwóch operacji.

Pierwsza to ustalenie średniej wartości ze wszystkich wskaźników, które zawiera macierz wskaźników absolutnej atrakcyjności destynacji, a drugą jest podzielenie wszystkich wskaźników tej macierzy przez tę średnią. W ten sposób otrzymujemy nową macierz, która zawiera relacje wszystkich wskaźników do jednej wielkości, którą jest wspomniana średnia obrazująca przeciętną absolutną atrakcyjność dla całego zestawu destynacji i dla wszystkich terminów, w których sprzedawane są do nich turystyczne pakiety.

Zawarte w takiej macierzy wskaźniki oznaczają zatem poziom względnej atrakcyjności poszczególnych destynacji w poszczególnych terminach wyjazdów wobec ogólnej średniej, która w tej nowej macierzy stanowi punkt odniesienia i posiada wartość jeden.

Macierz zawiera liczby o wartościach najczęściej pomiędzy 0,6 a 1,4. Dla ułatwienia szybkiej orientacji we względnej atrakcyjności poszczególnych destynacji w poszczególnych terminach realizacji pakietów zastosowano podział rozrzutu możliwych wartości wskaźników na mniejsze przedziały. Zastosowano po pięć przedziałów dla wartości bardziej oraz mniej korzystnych od przeciętnej atrakcyjności dla całego zestawu destynacji i terminów, w których są do nich sprzedawane pakiety (pobyty), a która stanowi neutralny punkt odniesienia i która posiada wartość jeden.

Następnie przypisano poszczególnym przedziałom cyfry od 0 do 10 oraz zestaw odpowiednio dobranej kolorystyki. Umożliwia to wizualizację zestawienia i pomaga w szybkiej orientacji odnośnie bardziej i mniej korzystnych obszarów destynacja/termin z punktu widzenia względnej atrakcyjności pobytu w danym miejscu i danym czasie, jaka jest odczuwana przez przeciętnego turystę.

Przyjęto następujące zakresy granic przedziałów dla wskaźników względnej atrakcyjności dla danej destynacji i terminu realizacji pakietu oraz następujące ich odzwierciedlenia cyfrowe i kolorystyczne.

                                       Zakres wskaźnika:


powyżej 1,40

10

najwyższa atrakcyjność destynacji

od 1,30 do 1,40

9

wysoka atrakcyjność destynacji

od 1,20 do 1,30

8

od 1,12 do 1,20

7

atrakcyjność destynacji         
wyższa od średniej

od 1,05 do 1,12

6

od 0,95 do 1,05

5

średnia atrakcyjność destynacji

od 0,87 do 0,95

4

atrakcyjność destynacji
niższa od średniej

od 0,80 do 0,87

3

od 0,675 do 0,80

2

niska atrakcyjność destynacji

od 0,55 do 0,675

1

poniżej 0,55

0

najniższa atrakcyjność destynacji


Końcowym efektem wszystkich przedstawionych wyżej kroków jest zestawienie względnej atrakcyjności poszczególnych destynacji w poszczególnych terminach realizacji pakietów przedstawione w postaci macierzy z przypisanymi liczbami o 0 do 10 określającymi poziom względnej atrakcyjności i przypisanymi im kolorami od ciemnoczerwonego do intensywnie zielonego, które wspomagają szybką orientację w bardziej oraz mniej korzystnych obszarach atrakcyjności tych destynacji i w określonych okresach pobytu.



czytaj dalej:
Krok IV. Ustalenie zestawu względnej opłacalności pakietów turystycznych w poszczególnych destynacjach i terminach dla nabywców (VFM – value for money) przy uwzględnieniu rzeczywistych średnich cen oferowanych klientom przez touroperatorów

Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego