Rating bazowy - Wczasopedia.pl

Idź do spisu treści

Menu główne

Rating bazowy

Metodologie > Ratingi
Rating bazowy

W warunkach działania i w otoczeniu branży turystyki wyjazdowej, a także w indywidualnej sytuacji danego touroperatora zachodzą tak szybkie zmiany, że w konsekwencji zmusza to do przyjęcia założenia o rozpatrywaniu dla potrzeb ratingu jedynie dwóch ostatnich lat działania biura. Historyczne dane sprzed trzech, czterech, czy więcej lat, nie mają bowiem już większego znaczenia, a nawet mogą wręcz być mylące i prowadzić do błędnych wniosków. Jedyny wyjątek stanowią historycznie zgromadzone fundusze własne, które po zastosowaniu odpowiedniej modyfikacji są bardzo istotnym składnikiem ratingu.

Bazową formułą dla ratingu jest relacja sumy tzw. skorygowanych funduszy własnych biura na koniec roku X, zysku netto za rok X, połowy zysku netto za rok X-1 do przychodów ze sprzedaży imprez turystycznych w roku X (wynik podawany w procentach). Konstrukcja tej formuły premiuje pozytywny progres wyników osiąganych przez touroperatora, a penalizuje spadek wyników i rentowności.

Fundusze własne danego biura nie zawsze finansują jego działalność operacyjną. W rzeczywistości często zdarza się, że finansowane są takie pozycje aktywów, które nie są bezpośrednio z nią związane, a których praktyczna wartość odzyskiwalna może się znacząco różnić od ich wartości zapisanych w księgach. Należą do nich inwestycje i należności długoterminowe, grunty, budynki i budowle oraz często znaczna część wartości niematerialnych i prawnych (nabyte koncesje, licencje, oprogramowanie, listy klientów, znaki towarowe), a także specyficzna część wartości niematerialnych i prawnych jaką jest tzw. wartość firmy.

W przypadkach konieczności ratowania zachwianej pozycji płynnościowej touroperatora często okazuje się, ze pozycje takie nie posiadają, albo żadnej wartości, albo mają wartość znacznie obniżoną w stosunku do ich zapisów księgowych. Dlatego (tak jak to często czynią banki przy obliczaniu zdolności kredytowej) należy skorygować księgowy poziom funduszy własnych o całość lub część takich pozycji.

Kierując się realiami i jednocześnie konserwatywnym podejściem ostrożnościowym, przyjęto w metodologii, że wartości niematerialne i prawne nie mają w warunkach kryzysowych żadnej wartości, a pozycje inwestycji i należności długoterminowych oraz tzw. wartość firmy tylko połowę. Przyjęto również, że nadwyżka wartości gruntów, budynków i budowli, przekraczająca 15 procent funduszy własnych skorygowanych o wcześniej wymienione pozycje, posiada jedynie połowę ujętej w księgach wartości (można przyjąć też inne współczynniki, ale tylko w przypadku posiadania bardzo mocnych argumentów potwierdzających ich zastosowanie).

Wynik obliczony przy użyciu powyższych zasad zostaje wstępnie przyporządkowany do właściwego oznaczenia literowego przedstawionego w zestawieniu poniżej.

Sposób tego przyporządkowania wziął się stąd, że podmiot turystyczny posiadający rating A, czyli wysoką wiarygodność, to np. taki który posiada fundusze własne na poziomie 6 procent przychodów ze sprzedaży imprez turystycznych oraz wykazuje średnią rentowność w wysokości 2 procent. Formuła, przedstawiona wcześniej, daje dla niego wynik 9 procent. Z kolei podmiot na granicy wątpliwości, czyli BB, to taki, którego wynik oscyluje wokół zera, a poziom funduszy jest minimalny, co w tej formule daje rezultat 1 procent.

Na tych dwóch zasadniczych punktach ratingowych rozpięto całą siatkę ocen, która przedstawia się następująco:

AAA         30 procent,
AA           18 procent,
A             9 procent,
BBB         5 procent,
BB           1 procent,
B            minus 3 procent,
CCC        minus 9 procent,

Oceny pośrednie rozmieszczone są proporcjonalnie pomiędzy ocenami zasadniczymi, czyli przykładowo: AA- to 15 procent, a A+ to 12 procent.


Wróć do spisu treści | Wróć do menu głównego