Wiadomości - Wczasopedia.pl

Niewiadomski: Nie ma funduszu, problem pozostał

Touroperatorzy nie chcą więcej sensacyjnych doniesień w mediach o klientach poszkodowanych przez biura podróży. Chcą pełnego, a przy tym tańszego dla nich niż obecne, zabezpieczenia turystów - przekonuje prezes Polskiej Izby Turystyki

19 sierpnia rząd (poprzedni) odrzucił projekt założeń do ustawy o Turystycznym Funduszu Gwarancyjnym. To oznacza formalne zamknięcie prac nad tym dokumentem. Jednocześnie rada ministrów zleciła przygotowanie rozwiązań prawnych, które sprecyzują obowiązki marszałków województw i konsulów, w razie konieczności zajęcia się klientami upadłych biur podróży. Projekt TFG przewidywał, że takie zadania spadną na fundusz.

Jak zrobić, żeby wystarczyło pieniędzy dla poszkodowanych turystów? Kto i jak ma kontrolować biura podróży, by przeciwdziałać ich bankructwom? Jak zabezpieczyć klientów przed stresem, że wakacje nie będą tymi wymarzonymi? Na te pytania rząd nie odpowiedział, nie kazał też szukać innych niż TFG rozwiązań tych problemów, mimo że Ministerstwo Sportu i Turystyki w uzasadnieniu do projektu o powołaniu funduszu wykazało, że istnieje taka potrzeba.

Jest więc problem, czy go nie ma? - pytamy ministerstwo, przedstawicieli branży, ekspertów. We wtorek publikowaliśmy rozmowę z Katarzyną Sobierajską, podsekretarzem stanu w Ministerstwie Sportu i Turystyki. Dzisiaj pytamy o opinię Pawła Niewiadomskiego, prezesa Polskiej Izby Turystyki.

Filip Frydrykiewicz: Co pan pomyślał kiedy przyszła wiadomość, że rząd odrzucił projekt Turystycznego Funduszu Gwarancyjnego?

Paweł Niewiadomski, prezes Polskiej izby Turystyki: Byłem zdziwiony. Skoro w 2012 r. rząd podjął decyzję o wzmocnieniu systemu zabezpieczeń poprzez wprowadzenie funduszu, to dlaczego nagle odrzucił tę koncepcję, kiedy Ministerstwo Sportu i Turystyki już dwa lata nad nią pracowało?

Rzecznik rządu podała dwa powody decyzji rządu. Każdy wystarczający sam w sobie. Po pierwsze obecne zabezpieczenie – w domyśle gwarancje przewidziane ustawą o usługach turystycznych - jest wystarczające.

Powtórzę, jeśli zabezpieczenie jest wystarczające, to po co w ogóle było się brać za nową ustawę?

Ale ważniejsze jest, że to, co mówi pani rzecznik nie zgadza się z rzeczywistością. W roku 2012 upadło 15 biur podróży. Okazało się, że klienci większości z nich nie są w pełni zabezpieczeni, stracili część wpłaconych na wypoczynek pieniędzy. Niektórzy procesują się o nie ze Skarbem Państwa, bo uważają, że państwo nie zapewniło pełnego wdrożenia do polskiego prawa dyrektywy unijnej, według której każdy klient biura podróży powinien być pewien odzyskania w stu procentach pieniędzy wpłaconych na wyjazd. I zapewne wygrają te procesy – wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie Dillenkofera wyraźnie na to wskazuje.

Ale od roku 2012 coś się zmieniło - w maju zeszłego roku minister finansów podniósł minimalne gwarancje, jakie muszą mieć organizatorzy wyjazdów.

Jednym podniósł, innym obniżył. Ale to inna kwestia.

Według MSiT, pod rygorami nowego rozporządzenia MF, środków nie starczyłoby w 6 z 15 przypadków niewypłacalności z roku 2012.

Drugi argument jaki przytoczyła rzeczniczka rządu to ten, że fundusz byłby zbyt kosztowny. Według projektu rocznie trzeba by wydać na utrzymanie szesnastoosobowego zespołu dwa i pół miliona złotych.

Tu się zgadzam – na pewno można by stworzyć tańszy model funkcjonowania funduszu. W projekcie przewidziano aż 16 pracowników. PIT ma koncepcję, jak można te koszty radykalnie obniżyć.

Jak?

Chodzi między innymi o większe wykorzystanie możliwości, jakie daje informatyka. Po co zatrudniać ludzi do tego, co może zrobić system? A kiedy przychodzi sytuacja, że potrzeba więcej ludzi – przecież nie wiemy kiedy to nastąpi, to po co trzymać pracowników w gotowości i ich opłacać – można pewne czynności zlecić zewnętrznym firmom. To na pewno zaoszczędziłoby większą część przewidzianych w projekcie kosztów.

Jest pan zwolennikiem funduszu?

Walne Zgromadzenie PIT opowiedziało się za pracami nad funduszem...